پ ٢٣-٨-١ امکان سنجی
از آنجا که گروه های مختلفی از کاربری ها و ساختمان های در حال بهره برداری می توانند از نقاط جاذب و تولید سفر عابرین پیاده باشند لازم است توجه ویژه ای به اصول ایمنی ترافیک در مجاورت این نوع کاربری های صورت پذیرد. در صورت وجود کاربری های که شامل شرایط ذیل باشند اجرا و پیاده سازی گذرگاه های همسطح عابرپیاده الزامی می باشد:
الف- مراکز آموزشی شامل مهدهای کودك و مدارس (شامل پیش دبستانی، دبستان، راهنمایی، دبیرستان و پیش دانشگاهی)،
ب- ساختمان ها با حیطه عملکردی شهری و فراشهری نظیر استادیوم ها، فرودگاه ها و مراکز تحقیقاتی(مطابق با تقسیم بندی ساختمانهای گروه «د» مبحث دوم مقررات ملی ساختمان)،
پ- بیمارستانها، درمانگاه ها و کلیه مراکز درمانی و پزشکی،
ت- مراکز خرید با عملکرد منطقه‌ای و ناحیه‌ای،
ث- مراکز تفریحی و فرهنگی نظیر سینماها، فرهنگسراها و خانه های فرهنگ،
ج- مراکز نگهداری سالمندان و معلولین و
چ- پایانه‌ها، پارك سوارها و مراکز جابجایی مسافر.
ح- سایر کاربری‌های تولید و جذب کننده انبوه سفرهای عابر پیاده که حجم ٤ ساعت اوج عابر پیاده آنها بیش از ٣٠٠ نفر باشد (هر عابر خردسال، سالمند و کم توان 2,5 عابر محسوب می گردد)
پ ٢٣-٨-٢ تعیین محل گذرگاه همسطح در مجاورت کاربری‌ها
در مکانیابی گذرگاه های همسطح عابر پیاده موارد زیر باید مورد توجه قرار گیرد:
الف-در صورت وجود چند کاربری جاذب و تولید کننده سفر در اطراف معبر، محل گذرگاه عرضی عابر پیاده باید به نحوی باشد که در مرکز آنها قرار گرفته باشد.
ب-با توجه به تمایل عابرین پیاده به پیمودن کمترین فاصله عرضی و طولی، الزامی است محل قرارگیری گذرگاه های همسطح عابرپیاده در نزدیک‌ترین فاصله به خروجی کاربری های مربوطه واقع گردد.
پ-در صورتیکه کاربری تولید کننده یا جاذب سفردر فاصله کمتر از ١٠٠ متر از یک گذرگاه همسطح ایمن (گذرگاه همسطح میانی و یا تقاطع) دیگر قرار داشته باشد، از طراحی گذرگاه جدید باید اجتناب نمود.
پ-٢٣-٨-٣ زیرگذر عابرپیاده
جز در مواردی که زیرگذر به دلیل موقعیت آن مورد استفاده معلولین جسمی قرار نمی‌گیرد، یا امکان عبور معلولین جسمی از عرض راه در نقطه‌ای دیگر، در نزدیکی زیرگذر، فراهم است؛ زیرگذر باید برای معلولین جسمی که از صندلی چرخدار استفاده می‌کنند قابل عبور باشد. به این منظور، تغییر ارتفاع در زیرگذر باید توسط شیب‌راهه انجام شود.