کدکاو : 17-9 اتصالات اعضای سازه ای به یکدیگر

1-17-9گستره

1-1-17-9 این فصل به طراحی اتصالات اعضای بتنی به یک دیگر و نیز انتقال بار بین سطوح بتنی اختصاص داشته و شامل موارد زیر است:

الف – اتصالات به شالوده ها

ب- انتقال برش افقی در اعضای خمشی مرکب بتنی

پ- نشیمن ها

ت – اتصالات اعضای پیش ساخته

2-17-9 اتصالات به شالوده ها

1-2-17-9 کلیات

1-1-2-17-9 نیروها و لنگرهای ایجاد شده در پای ستون ها، دیوارها یا ستون پایه ها، باید از طريق مقاومت اتکایی بتن و میلگردها، میلگردهای انتظار، میل مهارها یا اتصالات مکانیکی به شالوده ها منتقل شوند.

2-1-2-17-9 میلگردها، میلگردهای انتظار یا اتصالات مکانیکی بین یک عضو و شالوده، باید جهت انتقال نیروهای (الف) و (ب) طراحی شوند.

الف- نیروهای فشاری که از کوچکترین دو مقدار مقاومت های اتکایی بتن عضو یا شالوده که مطابق بند ۹-۸-۸ محاسبه شده است، بیشتر باشد.

ب- هر گونه نیروی کششی محاسبه شده در سطح مشترک عضو و شالوده.

3-1-2-17-9 انتقال نیروها بین یک ستون مرکب بتنی- فولادی دارای هسته ی فولادی و شالوده، باید با رعایت الزامات مبحث دهم مقررات ملی ساختمان انجام شود.

2-2-17-9 مقاومت مورد نیاز

1-2-2-17-9 نیروها و لنگرهای ضریب دار منتقل شده به شالوده، باید مطابق ترکیب بارهای ضریب دار در فصل 9-7 و روش های تحلیل فصل ۹-6 محاسبه شوند.

3-2-17-9 مقاومت طراحی

1-3-2-17-9 مقاومت طراحی اتصالات بين ستونها، دیوارها و ستون پایه ها با شالوده ها باید رابطه ی (۹-۱-۱) به صورت ϕS_n≥U را برای همه ترکیب بارها برآورده کنند؛ که در آن S_n مقاومت اسمی خمشی، برشی، محوری، پیچشی، یا اتکایی اتصال است. ترکیب مقاومت خمشی و محوری اتصال باید مطابق ۹-۸-۴ محاسبه شده و ϕ مطابق بخش ۹-۷-۳ تعیین شود.

2-3-2-17-9 در اتصالات بين اعضای پیش ساخته با شالوده ها، الزامات بندهای یکپارچگی قائم مطابق بندهای ۹-۱۷-۵-۴-۳ یا ۹-۱۷-۵-۵-۲ باید رعایت شوند.

3-3-2-17-9 مقاومت ترکیبی خمشی محوری اتصالات باید مطابق بند ۹-۸-۴ تعیین شود.

4-3-2-17-9 در سطح تماس بین یک عضو و شالوده، یا بین یک عضو و شالوده به همراه یک عضو اتکایی واسطه، مقاومت اتکایی B_n باید مطابق بند ۹-۸-۸ برای سطوح بتنی محاسبه شود. B_n باید برابر با کمترین مقاومت اتکایی عضو یا سطح شالوده در نظر گرفته شود، و نباید از مقاومت عضو اتکایی واسطه (در صورت وجود) فراتر رود.

5-3-2-17-9 در سطح تماس بین عضو و شالوده، V_n باید مطابق ضوابط برش- اصطکاک بر اساس بخش ۹-۸-۹ و یا سایر روش های مناسب محاسبه گردد.

6-3-2-17-9 در محل اتصال ستونها، ستون پایه ها و یا دیوارهای پیش ساخته به شالوده ها، میل مهارها و مهارهای اتصالات مکانیکی باید با منظور نمودن بارهای حین نصب مطابق فصل 9-18 طراحی شوند. در این محلها اتصالات مکانیکی باید به گونه ای طراحی شوند که قبل از گسیختگی مهاری و یا شکست بتن اطراف، به حد مقاومت خود برسند.

4-2-17-9 حداقل میلگرد در اتصال بین اعضای درجا ریز و شالوده

1-4-2-17-9 در اتصالات بین ستون با ستون پایه ی درجا ریز و شالوده، درصد میلگردهایی که از سطح تماس عبور می کنند، نباید کمتر از 0/005 سطح مقطع ناخالص عضو در نظر گرفته شود.

2-4-2-17-9 در اتصالات بین دیوار در جا ریز و شالوده، مساحت میلگرد قائمی که از سطح تماس عبور می کند، نباید کمتر از مقدار بند ۹-۱۳-۶ در نظر گرفته شود.

5-2-17-9 جزئیات اتصالات بين اعضای درجا ریز و یا پیش ساخته با شالوده

1-5-2-17-9 در اتصالات ستون، ستون پایه یا دیوار درجا ریز به شالوده، میلگرد مورد نیاز بر اساس بندهای ۹-۱۷-۲-۲ و ۹-۱۷-۲-۳، باید با امتداد دادن میلگردهای طولی عضو در داخل شالوده، و یا از طریق میلگردهای انتظار تأمین شود.

2-5-2-17-9 برای تامین پیوستگی (گیرداری) وصله ها و اتصالات مکانیکی میلگردهای طولی یا آرماتورهای انتظار باید مطابق بند ۹-۱۲-۶-۴، و در صورت نیاز مطابق فصل 9-20-9 باشند.

3-5-2-17-9 در مواردی که از اتصال مفصلی یا گهواره ای در پای ستون یا ستون پایه ی درجا ریز استفاده میشود، اتصال به شالوده باید الزامات بند ۹-۱۷-۲-۲ را برآورده نماید.

4-5-2-17-9 در شالوده ها، وصله ی پوششی فشاری میلگردهای طولی به قطرهای بیش از ۴۵ میلی متر که تحت همه ی ترکیب بارهای ضریبدار، فشاری باشند، می توانند مطابق بند 9-21-4-5-2 باشند.

5-5-2-17-9 در محل اتصال ستون، ستون پایه یا دیوار پیش ساخته به شالوده، ضوابط 9-17-5-4-3 و یا 9-17-5-5-2 باید رعایت شوند.

6-5-2-17-9 در صورتی که در ترکیب بارهای وارده مطابق ۹-۱۷-۲-۲، در محل اتصال دیوارهای پیش ساخته با شالوده کشش ایجاد نشود، میلگردهای بندهای قائم یکپارچگی مطابق 9-17-5-4-3 (ب) را میتوان از طریق گیرایی در دال بتن مسلح ریخته شده بر روی زمین تامین نمود.

3-17-9 انتقال برش افقی در اعضای خمشی مرکب بتنی

1-3-17-9 کلیات

1-1-3-17-9 در اعضای خمشی مرکب بتنی، باید انتقال کامل نیروهای برشی افقی در سطوح تماس قطعات متصل شده تأمین گردد.

2-1-3-17-9 در مواردی که در سطوح تماس بین قطعات بتنی متصل شده به یک دیگر کشش وجود دارد، انتقال برش افقی از طریق تماس فقط در حالتی مجاز می باشد که میلگردهای عرضی مطابق بندهای ۹-۱۷-۳-۳ و ۹-۱۷-۳-۴ تأمین شده باشند.

3-1-3-17-9 روش آماده سازی سطوح تماس بر اساس فرضیات طراحی باید در مدارک اجرایی مشخص شده باشد.

2-3-17-9 مقاومت مورد نیاز

1-2-3-17-9 نیروهای ضریب دار منتقل شده در طول سطح تماس اعضای خمشی بتنی مرکب، باید مطابق ترکیب بارهای ضریب دار فصل ۹-۷ و روش های تحلیل فصل 9-6 محاسبه شوند.

3-3-17-9 مقاومت طراحی

1-3-3-17-9 طراحی برای انتقال برش افقی را می توان مطابق یکی از روش های بندهای 9-17-3-3-2 یا 9-17-3-3-3 انجام داد.

2-3-3-17-9 روش اول

در این روش در همه ی مقاطع و در تمام سطوح تماس اعضای مرکب، رابطه ی زیر باید برقرار باشد:

(1-17-9)

$\phi V_{nh}\geq V_{U}$

در این رابطه V_u نیروی برشی موجود در مقطع، و V_nh مقاومت برشی اسمی افقی سطح تماس است که مطابق ضوابط بندهای (الف) یا (ب) محاسبه می شوند.الف- در مواردی که V_u>ϕ(3.5b_vd) است، V_nh همان V_n محاسبه شده مطابق بند ۹-۸-۸ می باشد. b_v عرض سطح تماس و d فاصله ی بین تار فشاری انتهایی در کل مقطع عضو مرکب تا مرکز میلگردهای طولی کششی می باشد؛ که لازم نیست کمتر از 0.8h در نظر گرفته شود.

ب- در مواردی که V_u≤ϕ(3.5b_vd) است، V_nh مطابق جدول زیر محاسبه می شود. مقدار میلگرد حداقل A_v,min در بند ۹-۱۷-۳-۴ تعیین شده است.

جدول ۹-۱۷-۱ مقاومت برشی اسمی افقی سطح تماس
	میلگرد انتقال برش	آماده سازی سطح تماس *	V_nh(N)
الف	A_v≥A_v,min	بتن ریخته شده در مجاورت بتن سخت شده و مضرس شده با دامنه ی تقریبی 6 میلی متر	کمتر دو مقدار: $\lambda \left ( 1.8+0.6\frac{A_{v}f_{yt}}{b_{vs}} \right )b_{v}d$ و 3.5b_vd
(ب)
(پ)		بتن ریخته شده در مجاورت بتن سخت شده و مضرس نشده	0.55b_vd
(ت)	دیگر موارد	بتن ریخته شده در مجاورت بتن سخت شده و مضرس شده	0.55b_vd

* سطح تماس بتن باید تمیز و عاری از شیرابه باشد.

3-3-3-17-9 روش دوم

در این روش نیروی برشی ضریب دار V_uh از تغيير در نیروی فشاری یا کششی ایجاد شده در اثر خمش در هر قطعه از عضو مرکب بتنی محاسبه شده، و رابطه ی زیر باید در همه ی مقاطع و در کلیه ی سطوح تماس دو قطعه برقرار باشد.

(2-17-9)

$\phi V_{nh}\geq V_{uh}$

مقاومت برشی افقی اسمی V_nh باید مطابق زیر بندهای (الف) و (ب) در بند ۹-۱۷-۳-۳-۲، و با منظور کردن مساحت سطح تماس دو قطعه به جای b_vd، و V_uh به جای V_u، محاسبه گردد. در مواردی که آرماتورهای انتقال برش برای مقاومت در برابر برش در رابطه ۹-۱۷-۲ طراحی می شوند، نسبت مساحت میلگردهای عرضی به فاصله ی آنها در طول عضو، باید تقريبا منطبق با الگوی توزیع نیروهای برشی در سطوح تماس اجزای عضو خمشی مرکب بتنی باشد.

4-3-3-17-9 میلگردهای عرضی که در بتن از قبل ریخته شده قرار گرفته و در بتن در جای جدید ادامه می یابند، و در هر دو سمت فصل مشترک طول گیرایی آنها تامین می شود، می توانند در محاسبه ی V_nh در نظر گرفته شوند.

4-3-17-9 حداقل میلگرد برای انتقال برش افقی

1-4-3-17-9 در مواردی که میلگردهای انتقال برش برای تحمل برش افقی به کار برده می شوند، A_v,min نباید کمتر از مقادیر تعيين شده در روابط (۹-۱۱-۲) باشد.

5-3-17-9 جزئیات میلگرد گذاری برای انتقال برش افقی

1-5-3-17-9 میلگردهای لازم جهت انتقال برش افقی می توانند به صورت تک میلگرد یا سیم، خاموت های چند شاخه ای یا شاخه های قائم سیم های جوشی باشند.

2-5-3-17-9 فاصله ی طولی میلگردهای انتقال برش در مواردی که از این میلگردها برای تحمل برش افقی استفاده می شود، نباید بیشتر از حداقل دو مقدار ۶۰۰ میلی متر و چهار برابر حداقل بعد عضو متصل شده در نظر گرفته شود.

3-5-3-17-9 میلگردهای انتقال برش باید در قطعات متصل شونده، طول گیرایی در کشش مطابق بند ۹-۲۱-۳ را تامین نمایند.

4-17-9 نشیمن ها

1-4-17-9 کلیات

نشیمن ها را به طور کلی می توان بر اساس روش خرپایی (روش بست و بند) طراحی کرد. به علاوه در مواردی که نسبت دهانه ی برش به ارتفاع a_v/d≤1.0 بوده و نیروی مقید کننده ی ضریب دار وارد بر آن ها N_uc≤V_u باشد، می توان آنها را بر اساس ضوابط این فصل نیز طراحی نمود. نیروهای وارد بر یک نشیمن در شکل ۹-۱۷-۱ نشان داده شده است.

شکل ۹-۱۷-۱ نمایش یک نشیمن و نیروهای وارد بر آن

2-4-17-9 محدودیت های ابعادی

1-2-4-17-9 عمق مؤثر d برای نشیمن باید در بر وجه تکیه گاه محاسبه شود.

2-2-4-17-9 عمق كل نشیمن در لبه ی خارجی سطح باربر باید حداقل 0.5d باشد.

3-2-4-17-9 هیچ بخشی از سطح بار بر روی نشیمن نباید بیشتر از بندهای (الف) یا (ب) از بر تکیه گاه بیرون بزند:

الف– انتهای قسمت مستقیم میلگرد کششی اصلی

ب– بر داخلی میلگرد مهار عرضی، در صورت استفاده

4-2-4-17-9 ابعاد نشیمن باید طوری انتخاب شوند که مقدار V_u/ϕ از مقادیر (الف) و (ب) تجاوز نکند:

الف – در نشیمن های ساخته شده با بتن معمولی:

1) 0.2f’_cb_wd

2) $\left ( 3.3+0.08f_{c}^{'} \right )b_{w}d$

3) 11b_wd

ب– در نشیمن های ساخته شده با بتن سبک:

1 ) $\left ( 0.2-0.07 \frac{a_{v}}{d} \right )f_{c}^{'}b_{w}d$

2) $\left ( 5.5-1.9 \frac{a_{v}}{d} \right )b_{w}d$

در روابط فوق b_w عرض نشیمن می باشد.

3-4-17-9 مقاومت مورد نیاز

1-3-4-17-9 مقطع بر تکیه گاه نشیمن ها باید برای تلاش برشی V_u و نیروی مقید کننده ی N_uc که همزمان وارد می شوند، همراه با لنگر خمشی M_u طراحی شود.

2-3-4-17-9 مقادیر V_u و N_uc، مقادیر حداکثر محاسبه شده از ترکیب های بارها می باشند. N_uc را میتوان مطابق بند ۹-۱۷-۵-۲-۳ و یا ۹-۱۷-۵-۲-۴، هر کدام که مناسب باشد، محاسبه نمود.

4-4-17-9 مقاومت طراحی

1-4-4-17-9 رابطه ی (۹-۱-۱) به صورت ϕS_n≥U، باید برای تلاش های مختلف با منظور نمودن اثرات اندرکنشی نیروها طبق بندهای (الف) تا (پ) برقرار باشد.

الف – مقاومت برشی اسمی، V_n، طبق ضوابط بند ۹-۸-۸ مربوط به برش- اصطکاک محاسبه می شود. A_vf سطح مقطع میلگرد لازم برای تحمل برش است که از صفحه ی مفروض برش عبور می کند (ϕV_n≥V_u).

ب- مقاومت خمشی اسمى، M_n، طبق ضوابط بند ۹-۸-۲ مربوط به خمش بر اساس سطح مقطع میلگرد کششی لازم برای تحمل خمش، A_f محاسبه می شود (ϕM_n≥M_u).

پ- مقاومت کششی اسمی، N_n. بر اساس سطح مقطع میلگردی که کشش را تحمل می کند، A_n مطابق رابطه ی زیر به دست می آید (ϕN_n≥N_uc).

(3-17-9)

$N_{u}=A_{n}f_{y}$

5-4-17-9 حداقل میلگرد

1-5-4-17-9 مساحت میلگرد کششی اصلی، A_sc نباید کمتر از حداکثر مقادیر (الف) تا (پ) باشد:

الف- A_f+A_n

ب- $\left ( \frac{2}{3} \right )A_{vf}+A_{n}$

پ- $0.04\left ( f_{c}^{'}/f_{y} \right )\left ( b_{w} d\right )$

2-5-4-17-9 مساحت کل سنجاقی ها یا خاموت های بسته، A_h که به موازات میلگرد کششی اصلی قرار می گیرند، نباید کمتر از مقدار زیر باشد:

(4-17-9)

$A_{h}=0.5\left ( A_{sc}-A_{n} \right )$

6-4-17-9 جزئیات میلگرد گذاری

1-6-4-17-9 پوشش میلگردها باید مطابق بند ۹-۴-۹ باشد.

2-6-4-17-9 حداقل فاصله ی میلگردهای آجدار باید مطابق ۹-۲۱-۲ باشد.

3-6-4-17-9 گیرایی میلگرد کششی اصلی از بر وجه جلویی نشیمن، باید به یکی از روشهای (الف)، (ب)، یا (پ) تامین شود:

الف – جوش به یک میلگرد عرضی به قطر مشابه یا بزرگتر از میلگرد اصلی، به گونه ای که قادر باشد تنش f_y را در میلگرد اصلی تامین نماید. جزئيات مناسب برای این جوش در شکل ۹-۱۷-۲ نشان داده شده اند.

ب– خم کردن میلگرد کششی اصلی به شکل یک حلقه ی افقی.

پ– روش های مهاری دیگر که برای گیرایی کامل میلگرد اصلی کافی باشند.

4-6-4-17-9 طول گیرایی میلگرد کششی اصلی باید از بر تکیه گاه به طور کامل تامین شود (شکل 9-17-3).

5-6-4-17-9 در تامین طول گیرابی میلگرد کششی در طول نشیمن، باید توزیع تنش در میلگرد را که به دلیل عمیق بودن ارتفاع نشیمن مستقیماٌ متناسب با لنگر خمشی نمی باشد، منظور نمود.

6-6-4-17-9 فاصله ی سنجاقی ها یا خاموت های بسته از یک دیگر باید به اندازه ای باشد که A_h به طور یکنواخت در طول (2/3)d از زیر میلگرد کششی اصلی توزیع شود.

شکل ۹-۱۷-۲ جزئیات جوش پیشنهادی برای اتصال میلگرد مهار عرضی به میلگرد طولی اصلی

شکل ۹-۱۷-۳ نمونه ی مهار در دو انتهای میلگرد اصلی

5-17-9 اتصالات اعضای پیش ساخته

1-5-17-9 کلیات

1-1-5-17-9 در اتصالات اعضای پیش ساخته، انتقال نیروها از طريق ملات، کلیدهای برشی، اتکا، مهارها، اتصالات مکانیکی، آرماتورهای فولادی، روکش های مسلح یا ترکیبی از این موارد مجاز می باشد. طراحی اتصالات در اعضای بتنی پیش ساخته باید بر اساس آیین نامه های معتبر مرتبط انجام گیرد. علاوه بر آن ضوابط کلی بندهای زیر نیز باید مورد توجه قرار گیرند.

2-1-5-17-9 کفایت اتصالات باید با تحلیل یا آزمایش مشخص شود.

3-1-5-17-9 استفاده از اتصالاتی که فقط متکی به اصطکاک ناشی از بارهای ثقلی هستند، مجاز نمی باشد.

4-1-5-17-9 اتصالات و مناطقی از اعضا در مجاورت اتصالات باید جهت مقاومت در برابر تلاش های مختلف طراحی شوند؛ و بتوانند تغییر شکل های ناشی از تمام بارها در سیستم سازه ای پیش ساخته را تحمل نمایند.

5-1-5-17-9 در طرح اتصالات باید تاثیرات سازه ای قیدی ناشی از تغییرات حجمی را در نظر گرفت.

6-1-5-17-9 در طرح اتصالات باید تاثیرات رواداری های مشخص شده برای ساخت و نصب اعضای پیش ساخته در نظر گرفته شوند.

7-1-5-17-9 در طرح اتصالاتی که از چندین جزء تشکیل شده اند، باید اختلافات در سختی، مقاومت و شکل پذیری کلیدی اجزا را در نظر گرفت.

8-1-5-17-9 بندهای یکپارچه کننده باید در راستاهای قائم، طولی و عرضی و در پیرامون سازه طبق بند ۹-۱۷-۵-۴ یا ۹-۱۷-۵-۵ تأمین شوند.

2-5-17-9 مقاومت مورد نیاز

1-2-5-17-9 مقاومت مورد نیاز اتصالات و مناطق مجاور اتصالات باید طبق ترکیب های بار بخش ۹-۷-۲ محاسبه شود.

2-2-5-17-9 مقاومت مورد نیاز اتصالات و مناطق مجاور اتصالات باید طبق روش های تحلیل فصل ۹-۶ محاسبه شود.

3-2-5-17-9 در اتصالات اتکایی، N_uc از (الف) یا (ب) محاسبه می شود؛ ولی نیازی نیست از N_uc,max بیشتر باشد. N_uc,max حداکثر نیروی مقید کننده است که از طریق مسیر انتقال نیروی اتصال اتکائی انتقال می یابد. این نیرو باید با ضریب ترکیب بار زنده به همراه دیگر اثرات بارهای ضریب دار محاسبه گردد.

الف – برای اتصالات بدون بالشتک اتکایی، N_uc همزمان با V_u با استفاده از ضرایب ترکیب بار مطابق بخش ۷-۳-۳ محاسبه می شود. نیروی مقید کننده به صورت بار زنده فرض می شود.

ب- برای اتصالات دارای بالشتک اتکایی، N_uc به میزان ۲۰ درصد نیروی عکس العمل قائم بارهای دائمی، و با ضریب بار 1/6 در نظر گرفته می شود.

4-2-5-17-9 در صورتی که ضریب اصطکاک مصالح بالشتک اتکایی توسط آزمایش مشخص شده باشد، N_uc,max را می توان از حاصل ضرب ضریب اصطکاک در نیروی عکس العمل قائم بارهای دائمی، و با ضریب بار 1/6 محاسبه نمود.

3-5-17-9 مقاومت طراحی

1-3-5-17-9 برای همه ی ترکیب بارها، مقاومت طراحی اتصالات اعضای پیش ساخته باید رابطه ی (۹-۱-۱) به صورت S_n≥U را برآورده کند. ضریب کاهش مقاومت ϕ مطابق بخش 9-7-3 تعیین می شود.

2-3-5-17-9 در سطوح تماس بین اعضا و تکیه گاه آنها، و یا بین یک عضو و تکیه گاه آن به وسیله ی یک عضو تکیه گاهی واسطه، مقاومت اتکایی اسمی برای سطوح بتنی، B_n، باید مطابق بخش ۹-۸-۸ محاسبه شود. B_n باید کمتر از مقاومت اتکایی اسمی بتن برای سطح عضو یا تکیه گاه آنها باشد؛ و نباید از مقاومت عضو تکیه گاهی واسطه در صورت وجود فراتر رود.

3-3-5-17-9 اگر بارگذاری اصلی وارده برش بوده و انتقال برش در یک صفحه رخ می دهد، V_n را می توان مطابق ضوابط برش اصطکاک مطابق بخش ۹-۸-۸ محاسبه نمود.

4-5-17-9 حداقل الزامات مقاومت اتصال و بند یکپارچگی

1-4-5-17-9 به غیر از مواردی که باید شرایط بند ۹-۱۷-۵-۵ را رعایت نمود، بندهای یکپارچگی طولی و عرضی باید اعضای پیش ساخته را به سیستم مقاوم در برابر نیروهای جانبی متصل کنند؛ و بندهای یکپارچگی قائم باید طبق بند ۹-۱۷-۵-۴-۳ فراهم شوند تا کف های مجاور را به یک دیگر و به بام متصل نمایند.

2-4-5-17-9 در مواردی که دیافراگم های کف ها یا بام از اعضای پیش ساخته تشکیل شده اند، اتصالات بين دیافراگم ها و اعضایی که به طور جانبی به دیافراگم تکیه دارند، نباید دارای مقاومت کششی کمتر از 4/4 کیلو نیوتن در هر متر طول باشند.

3-4-5-17-9 در درزهای افقی بین تمامی اعضای سازه ای پیش ساخته ی قائم (به جز نما)، باید بندهای قائم یکپارچگی فراهم شوند. این بندها باید شرایط (الف) و (ب) را داشته باشند:

الف – اتصالات بين ستونهای پیش ساخته با یک دیگر باید دارای بندهای یکپارچگی قائم با مقاومت کششی اسمی حداقل برابر با 1.4A_g نیوتن باشند؛ که A_g سطح مقطع ناخالص ستون است. برای ستون های با سطح مقطع بزرگ تر از مقدار مورد نیاز بر اساس بارگذاری، استفاده از یک سطح مقطع مؤثر کاهش یافته بر اساس سطح مقطع مورد نیاز که در هر حال از نصف سطح مقطع ناخالص ستون کمتر نباشد، مجاز می باشد.

ب- اتصالات بين قطعات دیوارهای پیش ساخته باید دارای حداقل دو بند یکپارچگی قائم با مقاومت کششی اسمی حداقل ۴۴ کیلو نیوتن در هر بند باشند.

5-5-17-9 الزامات بندهای یکپارچگی برای سازه های دیوار باربر از بتن پیش ساخته با ارتفاع سه طبقه و بیشتر

1-5-5-17-9 بندهای یکپارچگی در سیستم های کف و بام باید موارد (الف) تا (ج) زیر را برآورده کنند (به شکل ۹-۱۷-۴ توجه شود):

الف – لازم است بندهای یکپارچگی طولی و عرضی با مقاومت کششی اسمی حداقل ۲۲ کیلو نیوتن در هر متر عرض یا طول سیستم های کف و بام تعبیه شوند.

ب- بندهای یک پارچگی طولی و عرضی باید در تکیه گاه های دیوارهای داخلی، و بین سیستم کف و یا بام و دیوارهای خارجی تأمین شوند.

پ- بندهای یکپارچگی طولی و عرضی باید در داخل صفحه یا حداکثر تا فاصله ی ۶۰۰ میلی متر از صفحه ی سیستم کف یا بام قرار گیرند.

ت- بندهای یکپارچگی طولی باید به موازات دهانه های دال کف یا بام قرار گیرند؛ و فاصله ی مرکز تا مرکز آنها نباید بیشتر از ۳ متر باشد. شرایط لازم برای انتقال نیرو در اطراف بازشوها باید فراهم گردند.

ث – بندهای یکپارچگی عرضی باید عمود بر دهانه های دال کف یا بام قرار گیرند و فاصله ی آنها نباید بیشتر از فاصله ی دیوارهای باربر باشد.

ج- بندهای یکپارچگی پیرامون کف یا بام، در محدوده ی 1/2 متر از لبه، باید مقاومت کششی اسمی حداقل 71kN داشته باشند.

شکل ۹-۱۷-۴ آرایش متداول بندهای یکپارچگی در سازه های با ارتفاع سه طبقه و بیشتر

2-5-5-17-9 در بندهای یکپارچگی قائم باید موارد (الف) تا (پ) رعایت شوند:

الف – بندهای یکپارچگی باید در تمام قطعات دیوار قرار داده شده و در سراسر ارتفاع ساختمان پیوسته باشند.

ب- بندهای یکپارچگی باید مقاومت کششی اسمی حداقل 44kN در هر متر طول افقی دیوار را تأمین کنند.

پ- حداقل دو بند یکپارچگی باید در هر چشمه ی دیوار تأمین شوند.

6-5-17-9 حداقل ابعاد در اتصالات اتکایی

1-6-5-17-9 ابعاد اتصالات اتکایی باید ضوابط بند ۹-۱۷-۵-۶-۲ و ۹-۱۷-۵-۶-۳ را برآورده کنند؛ مگر آن که تحلیل یا آزمایش نشان دهد که ابعاد کوچک تر در عملکرد آنها اختلالی ایجاد نمی کند. شکل ۹-۱۷-۵ حداقل ابعاد در اتصالات اتکایی را نشان میدهد.

2-6-5-17-9 در دال ها و تیرها، یا اعضای دارای ماهیچه پشت بند، حداقل ابعاد طراحی از بر تکیه گاه تا انتهای عضو پیش ساخته در راستای دهانه، با لحاظ رواداری های مشخص شده، باید مطابق با جدول ۹-۱۷-۲ باشد.

جدول ۹-۱۷-۲ حداقل ابعاد طراحی از بر تکیه گاه تا انتهای عضو پیش ساخته
نوع عضو	حداقل بعد به میلی متر
داخل تو خالی یا توپر	بزرگترین مقادیر l_n/180 و 50 میلی متر
تیر	بزرگترین مقادیر l_n/180 و 75 میلی متر

3-6-5-17-9 بالشتک های اتکایی در مجاورت وجوه تقویت نشده، باید به فاصله ای حداقل ۱۳ میلی متر، و یا به اندازه ی بعد پخ (در صورت وجود) از بر تکیه گاه و انتهای عضو پیش ساخته عقب تر باشند.

شکل ۹-۱۷-۵ حداقل ابعاد در اتصالات اتکایی

17-9 اتصالات اعضای سازه ای به یکدیگر